wikłać

Étymologie

Apparenté à wicher bourrasque »)[1].

Verbe

wikłać \vʲik.wat͡ɕ\ imperfectif (perfectif : uwikłać) (voir la conjugaison)

  1. Empêtrer, embrouiller.

Synonymes

Dérivés

  • wichłacz

Prononciation

Références

  1. « wikłać », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927