werká
Étymologie
- Dérivé de werk (« munition »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | werká | werkayá | werkatá |
| 2e du sing. | werkal | werkayal | werkatal |
| 3e du sing. | werkar | werkayar | werkatar |
| 1re du plur. | werkat | werkayat | werkatat |
| 2e du plur. | werkac | werkayac | werkatac |
| 3e du plur. | werkad | werkayad | werkatad |
| 4e du plur. | werkav | werkayav | werkatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
werká \wɛrˈka\ ou \werˈka\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « werká [wɛrˈka] »
Références
- « werká », dans Kotapedia