werbować

Étymologie

Avec le suffixe -ować, de l’allemand werben courtiser »)[1] ; apparenté au tchèque verbovat racoler »).

Verbe

werbować \vɛrˈbɔ.vat͡ɕ\ imperfectif (perfectif : zwerbować) (voir la conjugaison)

  1. Enrôler, recruter.

Dérivés

  • werbowanie

Prononciation

Références

  1. « werbować », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927