weggehen
Allemand
Étymologie
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich gehe weg |
| 2e du sing. | du gehst weg | |
| 3e du sing. | er/sie/es geht weg | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich ging weg |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich ginge weg |
| Impératif | 2e du sing. | geh weg, gehe weg! |
| 2e du plur. | geht weg! | |
| Participe passé | weggegangen | |
| Auxiliaire | sein | |
| voir conjugaison allemande | ||
weggehen \ˈvɛkˌɡeːən\ irrégulier (voir la conjugaison)
- Sortir (passer de l’intérieur vers l’extérieur), partir.
Vergiss bitte nicht, die Wohnungstür zuzuschließen, wenn du weggehst.
- N’oublie pas de fermer à clé la porte de l’appartement quand tu pars.
- Sortir, visiter à plaisir.
Es ist so peinlich, mit Detlef wegzugehen. Er kann es nicht unterlassen, im Restaurant allen Frauen in den Ausschnitt zu schielen.
- C’est tellement gênant de sortir avec Detlef. Il ne peut pas s’empêcher de reluquer le décolleté de toutes les femmes au restaurant.
Note : La particule weg de ce verbe est séparable. Comme telle, elle est déplacée à la fin de la phrase dans la plupart des cas. Dans le participe passé, le préfixe ge- s’intercale entre la particule weg et le radical du verbe.
Synonymes
- hinausgehen (sens 1).
- ausgehen (sens 2).
Prononciation
- Vienne : écouter « weggehen [ˈvɛkˌɡeːən] »
- (Allemagne) : écouter « weggehen [ˈvɛkˌɡeːən] »
- Berlin : écouter « weggehen [ˈvɛkˌɡeːən] »