wedá
Étymologie
- Dérivé de wed (« couteau »).
 
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | wedá | wedayá | wedatá | 
| 2e du sing. | wedal | wedayal | wedatal | 
| 3e du sing. | wedar | wedayar | wedatar | 
| 1re du plur. | wedat | wedayat | wedatat | 
| 2e du plur. | wedac | wedayac | wedatac | 
| 3e du plur. | wedad | wedayad | wedatad | 
| 4e du plur. | wedav | wedayav | wedatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « wedá [wɛˈda] »
 
Références
- « wedá », dans Kotapedia