virta-alli

Étymologie

De virta (« cours d’eau ») et de alli (« harelde boréale »).

Nom commun

Déclinaison
Cas Singulier Pluriel
Nominatif virta-alli virta-allit
Génitif virta-allin virta-allien
Partitif virta-allia virta-alleja
Accusatif virta-alli[1]
virta-allin[2]
virta-allit
Inessif virta-allissa virta-alleissa
Élatif virta-allista virta-alleista
Illatif virta-alliin virta-alleihin
Adessif virta-allilla virta-alleilla
Ablatif virta-allilta virta-alleilta
Allatif virta-allille virta-alleille
Essif virta-allina virta-alleina
Translatif virta-alliksi virta-alleiksi
Abessif virta-allitta virta-alleitta
Instructif virta-allein
Comitatif virta-alleine-[3]
Notes [1] [2] [3]

[1]

  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive dont le sujet est la troisième personne
    du singulier sans aucun pronom.
  • Comme complément d’un infinitif dans une
    phrase positive passive.
  • Dans toutes les phrases passives à n’importe
    quel mode.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la deuxième personne du singulier, ou la
    première ou deuxième personne du pluriel.

[2]

  • Dans les phrases actives positives aux modes
    indicatif, conditionnel ou potentiel.
  • Dans une phrase impérative positive dont le
    sujet est la troisième personne du singulier ou du
    pluriel.

[3]

  • Un suffixe possessif s’ajoute dans le cas des
    noms communs.
Avec suffixes
possessifs
Singulier Pluriel
1re personne virta-allini virta-allimme
2e personne virta-allisi virta-allinne
3e personne virta-allinsa

virta-alli \ˈʋirtɑˌɑlːi\

  1. (Ornithologie) Arlequin plongeur, oiseau de nom scientifique Histrionicus histrionicus.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Forme de nom commun

virta-alli \ˈʋirtɑˌɑlːi\

  1. Accusatif II singulier de virta-alli.