virkku
Étymologie
- De l’adjectif virkeä.
Adjectif
Déclinaison
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | virkku | virkut |
| Génitif | virkun | virkkujen |
| Partitif | virkkua | virkkuja |
| Accusatif | virkku [1] virkun [2] |
virkut |
| Inessif | virkussa | virkuissa |
| Élatif | virkusta | virkuista |
| Illatif | virkkuun | virkkuihin |
| Adessif | virkulla | virkuilla |
| Ablatif | virkulta | virkuilta |
| Allatif | virkulle | virkuille |
| Essif | virkkuna | virkkuina |
| Translatif | virkuksi | virkuiksi |
| Abessif | virkutta | virkuitta |
| Instructif | — | virkuin |
| Comitatif | — | virkkuine- [3] |
|
Notes [1] [2] [3]
| ||
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| 1re personne | virkkuni | virkkumme |
| 2e personne | virkkusi | virkkunne |
| 3e personne | virkkunsa | |
| Nature | Forme |
|---|---|
| Positif | virkku |
| Comparatif | virkumpi |
| Superlatif | virkuin |
virkku \ˈʋir.kːu\
Dérivés
- aamuvirkku — matinal
Forme de nom commun
virkku \ˈvirkːu\
- Accusatif II singulier de virkku.