virká
Étymologie
- Dérivé de virk (« oriflamme »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | virká | virkayá | virkatá |
| 2e du sing. | virkal | virkayal | virkatal |
| 3e du sing. | virkar | virkayar | virkatar |
| 1re du plur. | virkat | virkayat | virkatat |
| 2e du plur. | virkac | virkayac | virkatac |
| 3e du plur. | virkad | virkayad | virkatad |
| 4e du plur. | virkav | virkayav | virkatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « virká [virˈka] »
Références
- « virká », dans Kotapedia