vinul
Forme de verbe
| Conjugaison Présent Indicatif | |||||
| Personne | Singulier | Personne | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|---|
| 1 | vinú | 1 | vinut | ||
| 2 | vinul | 2 | vinuc | ||
| 3 | vinur | 3 | vinud | ||
| 4 | vinuv | ||||
vinul \viˈnul\
- Deuxième personne du singulier du présent du verbe vinú (« consoler »).
Références
- « vinul », dans Kotapedia
- Staren Fetcey, Grammaire officielle complète, Comité linguistique kotava (kotava.org), janvier 2025, 73 pages, p. 23
Forme de verbe
| Masculin | Féminin | Neutre | ||
|---|---|---|---|---|
| animé | inanimé | |||
| Singulier | vinul | vinul | vinula | vinulo |
| Pluriel | vinuli | vinuly | vinuly | vinula |
vinul \Prononciation ?\
- Participe passé de vinout.