vinger

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

vinger \Prononciation ?\

  1. Doigt.
    • Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)

Prononciation

Forme de nom commun

vinger \Prononciation ?\ commun

  1. Pluriel indéfini de vinge.

Néerlandais

Étymologie

À rapprocher de l’allemand Finger et de l’anglais finger.

Nom commun

Nombre Singulier Pluriel
Nom vinger vingers
Diminutif vingertje vingertjes

vinger \viŋ.œɾ\ masculin

  1. (Anatomie) Doigt.
    • De vijf vingers van de hand.
      Les cinq doigts de la main.
    • (Sens figuré) Groene vingers hebben.
      Avoir la main verte.
    • (Sens figuré) Ergens de vinger op leggen.
      Toucher quelque chose du doigt.
    • (Sens figuré) Met de natte vinger.
      Au doigt mouillé.
    • (Sens figuré) Met een opgeheven vinger naar iets wijzen.
      Pointer un doigt accusateur sur quelque chose.
    • (Sens figuré) Er zijn vingers aan branden.
      S’y brûler les doigts.
  2. (Cuisine) mouillette
  3. (Technologie) doigt
    • Meeneemvinger.
      Doigt entraîneur.

Dérivés

Taux de reconnaissance

En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,5 % des Flamands,
  • 99,7 % des Néerlandais.

Prononciation

Références

  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal [≈ Reconnaissance du vocabulaire des Néerlandais et des Flamands 2013 : résultats de la grande enquête nationale sur les langues], Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 pages. → [archive du fichier pdf en ligne]


Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

vinger \Prononciation ?\ féminin (pluriel identique)

  1. (Anatomie) Doigt.

Références