vimubú
Étymologie
- Composé de l’adjectif vimubaf (« flagrant ») avec le suffixe -ú bien que ce suffixe verbalisant est normalement réservé aux noms. En effet, il s’agit en réalité de la composition du nom vimubuca (« flagrance ») avec le suffixe -ú ; ce qui donnerait le verbe vimubucú, mais par soucis de concision, le suffixe -uca est toujours omis en présence du suffixe -ú.
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | vimubú | vimubuyú | vimubutú |
| 2e du sing. | vimubul | vimubuyul | vimubutul |
| 3e du sing. | vimubur | vimubuyur | vimubutur |
| 1re du plur. | vimubut | vimubuyut | vimubutut |
| 2e du plur. | vimubuc | vimubuyuc | vimubutuc |
| 3e du plur. | vimubud | vimubuyud | vimubutud |
| 4e du plur. | vimubuv | vimubuyuv | vimubutuv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
vimubú \vimuˈbu\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « vimubú [vimuˈbu] »
Références
- « vimubú », dans Kotapedia