viltadá
Étymologie
- Dérivé de viltá (« tirer sur, faire feu sur »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | viltadá | viltadayá | viltadatá |
| 2e du sing. | viltadal | viltadayal | viltadatal |
| 3e du sing. | viltadar | viltadayar | viltadatar |
| 1re du plur. | viltadat | viltadayat | viltadatat |
| 2e du plur. | viltadac | viltadayac | viltadatac |
| 3e du plur. | viltadad | viltadayad | viltadatad |
| 4e du plur. | viltadav | viltadayav | viltadatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
viltadá \viltaˈda\ transitif
- Tirailler sur.
Prononciation
- France : écouter « viltadá [viltaˈda] »
Références
- « viltadá », dans Kotapedia