vige
Étymologie
- Du latin vitex.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| vige \ˈβi.d͡ʒe\ | viges \ˈβi.d͡ʒes\ | 
vige \ˈβi.d͡ʒe\ masculin (graphie normalisée)
Synonymes
Variantes
Dérivés
- vigièr
- vigièra
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage}
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage
- Christian Laux, Dictionnaire occitan-français (Laux), Institut d’Estudis Occitans, 2001 → consulter en ligne
- Josiane Ubaud, Diccionari ortografic, gramatical e morfologic de l’occitan segon los parlars lengadocians, Trabucaire, 2011, ISBN 978-2-84974-125-2
- Gui Benoèt, Las plantas, lexic, IEO edicions, 2008, ISBN 978-2-85910-453-5
Forme de nom commun
vige /ˈviɡe/
- Génitif singulier de vihki.