vezen
Forme de verbe
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | bezen |
| Adoucissante | vezen |
| Mixte | vezen |
vezen \ˈveː.zɛn\
- Forme mutée de la première personne du singulier de la forme d'habitude du passé de l’indicatif du verbe bezañ « être ».
Va anazevet hocʼh eus amañ gwechall, d’an amzer ma vezen ganeocʼh o studiañ.
— (Roparz Hemon (diwar Chr. Marlowe), Fostus an doktor daonet in Pemp pezh-cʼhoari berr, Skridoù Breizh, 1944, page 121)- Vous m'avez connu ici autrefois, du temps où j’étudiais avec vous.