vexalá
Étymologie
- Dérivé de vexala (« liste »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | vexalá | vexalayá | vexalatá |
| 2e du sing. | vexalal | vexalayal | vexalatal |
| 3e du sing. | vexalar | vexalayar | vexalatar |
| 1re du plur. | vexalat | vexalayat | vexalatat |
| 2e du plur. | vexalac | vexalayac | vexalatac |
| 3e du plur. | vexalad | vexalayad | vexalatad |
| 4e du plur. | vexalav | vexalayav | vexalatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
vexalá \vɛxaˈla\ ou \vexaˈla\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « vexalá [vɛxaˈla] »
Références
- « vexalá », dans Kotapedia