verwildern
Allemand
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Verbe
| Mode ou temps |
Personne | Forme |
|---|---|---|
| Présent | 1re du sing. | ich verwildere |
| 2e du sing. | du verwilderst | |
| 3e du sing. | er/sie/es verwildert | |
| Prétérit | 1re du sing. | ich verwilderte |
| Subjonctif II | 1re du sing. | ich verwilderte |
| Impératif | 2e du sing. | verwildere! |
| 2e du plur. | verwildert! | |
| Participe passé | verwildert | |
| Auxiliaire | sein | |
| voir conjugaison allemande | ||
verwildern \fɛɐ̯ˈvɪldɐn\ (voir la conjugaison)
Vocabulaire apparenté par le sens
- herunterkommen
- verwahrlosen
- verschlampen
Prononciation
- Berlin : écouter « verwildern [fɛɐ̯ˈvɪldɐn] »