verva
Étymologie
- De l’allemand Verve.
Nom commun
| Cas | Singulier |
|---|---|
| Nominatif | verva |
| Génitif | vervy |
| Datif | vervě |
| Accusatif | vervu |
| Vocatif | vervo |
| Locatif | vervě |
| Instrumental | vervou |
verva \vɛrva\ féminin
- Verve, élan, énergie.
Šel tudy, byl plný vervy…
- Il est venu ici, il était plein de verve…
Synonymes
- ajfr, zápal
Références
- Ústav pro jazyk český, Akademie věd ČR, v.v.i., 2008–2025 → consulter cet ouvrage