verdavá
Étymologie
- Racine inventée arbitrairement[1].
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | verdavá | verdavayá | verdavatá |
| 2e du sing. | verdaval | verdavayal | verdavatal |
| 3e du sing. | verdavar | verdavayar | verdavatar |
| 1re du plur. | verdavat | verdavayat | verdavatat |
| 2e du plur. | verdavac | verdavayac | verdavatac |
| 3e du plur. | verdavad | verdavayad | verdavatad |
| 4e du plur. | verdavav | verdavayav | verdavatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
verdavá \vɛrdaˈva\ ou \verdaˈva\ bitransitif
- Additionner.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « verdavá [vɛrdaˈva] »
Références
- « verdavá », dans Kotapedia
- ↑ Selon l’argumentaire développé par l’initiateur du kotava, cette langue ne tire pas des autres langues son vocabulaire.