vanticlaní
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | vanticlaní | vanticlaniyí | vanticlanití |
| 2e du sing. | vanticlanil | vanticlaniyil | vanticlanitil |
| 3e du sing. | vanticlanir | vanticlaniyir | vanticlanitir |
| 1re du plur. | vanticlanit | vanticlaniyit | vanticlanitit |
| 2e du plur. | vanticlanic | vanticlaniyic | vanticlanitic |
| 3e du plur. | vanticlanid | vanticlaniyid | vanticlanitid |
| 4e du plur. | vanticlaniv | vanticlaniyiv | vanticlanitiv |
| voir Conjugaison en kotava | |||
vanticlaní \vantiʃlaˈni\ transitif
- Gravir (à pied).
Prononciation
- France : écouter « vanticlaní [vantiʃlaˈni] »
Références
- « vanticlaní », dans Kotapedia