vangrupé
Étymologie
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | vangrupé | vangrupeyé | vangrupeté |
| 2e du sing. | vangrupel | vangrupeyel | vangrupetel |
| 3e du sing. | vangruper | vangrupeyer | vangrupeter |
| 1re du plur. | vangrupet | vangrupeyet | vangrupetet |
| 2e du plur. | vangrupec | vangrupeyec | vangrupetec |
| 3e du plur. | vangruped | vangrupeyed | vangrupeted |
| 4e du plur. | vangrupev | vangrupeyev | vangrupetev |
| voir Conjugaison en kotava | |||
vangrupé \vangruˈpɛ\ ou \vangruˈpe\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « vangrupé [vangruˈpɛ] »
Références
- « vangrupé », dans Kotapedia