vangiltá
Étymologie
- Composé de van et de giltá.
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | vangiltá | vangiltayá | vangiltatá |
| 2e du sing. | vangiltal | vangiltayal | vangiltatal |
| 3e du sing. | vangiltar | vangiltayar | vangiltatar |
| 1re du plur. | vangiltat | vangiltayat | vangiltatat |
| 2e du plur. | vangiltac | vangiltayac | vangiltatac |
| 3e du plur. | vangiltad | vangiltayad | vangiltatad |
| 4e du plur. | vangiltav | vangiltayav | vangiltatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
vangiltá \vangilˈta\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « vangiltá [vangilˈta] »
Références
- « vangiltá », dans Kotapedia