vandigá
Étymologie
- Dérivé de vandig (« licence »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | vandigá | vandigayá | vandigatá |
| 2e du sing. | vandigal | vandigayal | vandigatal |
| 3e du sing. | vandigar | vandigayar | vandigatar |
| 1re du plur. | vandigat | vandigayat | vandigatat |
| 2e du plur. | vandigac | vandigayac | vandigatac |
| 3e du plur. | vandigad | vandigayad | vandigatad |
| 4e du plur. | vandigav | vandigayav | vandigatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
vandigá \vandiˈga\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « vandigá [vandiˈga] »
Références
- « vandigá », dans Kotapedia