váilun
Étymologie
- Nom d’action à partir váilut (« manquer »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | váilun | váilumat |
| Accusatif Génitif |
váiluma | váilumiid |
| Illatif | váilumii | váilumiidda |
| Locatif | váilumis | váilumiin |
| Comitatif | váilumiin | váilumiiguin |
| Essif | váilumin | |
| Avec suffixes possessifs |
Singulier | Duel | Pluriel |
|---|---|---|---|
| 1re personne | váiluman | váilumeame | váilumeamet |
| 2e personne | váilumat | váilumeatte | váilumeattet |
| 3e personne | váilumis | váilumeaskka | váilumeaset |
váilun /ˈvajlun/
- Manque, absence.
Dasa leat máŋga siva, earret eará gozihanmekanismmaid váilun, servodaga uhccivuohta, fuolkegaskavuođaid guovddáš sadji ja maid korrupšuvdna.
— (rauna.wordpress.com)- Il y a plusieurs raisons à cela, entre autres, l’absence de mécanismes de surveillance, la petitesse de l’entreprise, la place centrale des liens de parenté et aussi la corruption.