unzweideutigem

Allemand

Forme d’adjectif

unzweideutigem \ˈʊnt͡svaɪ̯ˌdɔɪ̯tɪɡəm\

  1. Datif masculin singulier de la déclinaison forte de unzweideutig.
  2. Datif neutre singulier de la déclinaison forte de unzweideutig.

Prononciation