unumstrittenem

Allemand

Forme d’adjectif

unumstrittenem \ʊnʔʊmˈʃtʁɪtənəm\

  1. Datif masculin singulier de la déclinaison forte de unumstritten.
  2. Datif neutre singulier de la déclinaison forte de unumstritten.

Prononciation