uculegá
Étymologie
- Dérivé de uculé (« soupçonner »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | uculegá | uculegayá | uculegatá | 
| 2e du sing. | uculegal | uculegayal | uculegatal | 
| 3e du sing. | uculegar | uculegayar | uculegatar | 
| 1re du plur. | uculegat | uculegayat | uculegatat | 
| 2e du plur. | uculegac | uculegayac | uculegatac | 
| 3e du plur. | uculegad | uculegayad | uculegatad | 
| 4e du plur. | uculegav | uculegayav | uculegatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
uculegá \uʃulɛˈga\ ou \uʃuleˈga\ bitransitif
Prononciation
- France : écouter « uculegá [uʃulɛˈga] »
Références
- « uculegá », dans Kotapedia