tutun
: tütün
Étymologie
- Du turc tütün (« tabac »).
Nom commun
| masculin | Singulier | Pluriel | ||
|---|---|---|---|---|
| cas | non articulé | articulé | non articulé | articulé |
| Nominatif Accusatif |
tutun | tutunul | ||
| Datif Génitif |
tutun | tutunului | ||
| Vocatif | ||||
tutun \Prononciation ?\ masculin
Dérivés
- a bea tutun (fumer)
Prononciation
- (Région à préciser) : écouter « tutun [Prononciation ?] »