turu
Étymologie
- Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.
Nom commun
turu \tú.ru\
Dérivés
- bɔ-ka-turu
Références
- DNAFLA, Lexique français-bambara, EDIM, Bamako, 1980
Étymologie
Turu était originellement utilisé pour désigner le bois destiné à être brulé, mais on l'utilise par extension pour désigner tout bois.
Nom commun
| turu- | Singulier | Duel | Pluriel partitif | Pluriel |
|---|---|---|---|---|
| Nominatif | turu | turut | turuli | turur |
| Génitif | turuo | turuto ou turuo | turulion | tururon |
| Possessif | turuva | turutwa | turuliva | turuiva |
| Locatif | turussë | turutsë | turulissen | turussen |
| Ablatif | turullo | turulto | turulillo ou turulillon | turullon ou turullor |
| Allatif | turunna | turunta | turulinar | turunnar |
| Datif | turun | turunt | turulin | turuin |
| Instrumental | turunen | turunten | turulinen | turuinen |
| (Accusatif) | turú | turut | turulí | turuí |
| (Respectif) | turus | turutes | turulis | turuis |
- Bois (de feu).
Holonymes
- alda (arbre)
- ampano (construction en bois)
Prononciation
- → Prononciation manquante. (Ajouter)