trwonić

Étymologie

Apparenté à truć empoisonner »)[1], trawić digérer »).

Verbe

trwonić \tr̥fɔ.ɲit͡ɕ\ imperfectif (perfectif : roztrwonić) (voir la conjugaison)

  1. Dilapider, dissiper, dépenser inconsidérément.
    • Trwonić pieniądze, zwłaszcza nie swoje, to czysta przyjemność.
      La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)

Synonymes

Dérivés

  • trwonienie

Prononciation

Références

  1. « trwonić », dans Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, 1927