truta

Français

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe truter
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on truta
Futur simple

truta \tʁy.ta\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple de truter.

Anagrammes

→ Modifier la liste d’anagrammes

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Singulier Pluriel
truta
\Prononciation ?\
trutas
\Prononciation ?\

truta féminin

  1. Truite.

Portugais

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

SingulierPluriel
truta trutas
Singulier Pluriel
truta
\Prononciation ?\
trutas
\Prononciation ?\

truta \tɾˈu.tɐ\ (Lisbonne) \tɾˈu.tə\ (São Paulo) féminin

  1. Truite.

Prononciation

Références

  • « truta », dans Portal da linguá portuguesa: Dicionário Fonético, Instituto de linguística teórica e computacional (ILTeC), de Simone Ashby ; Sílvia Barbosa ; Silvia Brandão ; José Pedro Ferreira ; Maarten Janssen ; Catarina Silva ; Mário Eduardo Viaro (2012), “A Rule Based Pronunciation Generator and Regional Accent Databank for Portuguese”, in Proceedings of Interspeech 2012, ISCA’s 13th Annual Conference, Portland, OR, USA, September 9-13, 2012, International Speech Communication Association, p. 1886-1887 → consulter cet ouvrage

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

truta \Prononciation ?\ féminin

  1. Truite.

Notes

Forme et orthographe du dialecte sutsilvan.

Références

  • Curo Mani, Pledari sutsilvan. Rumàntsch tudestg, tudestg-rumàntsch, Lia Rumantscha, Coire (CH), 1977