triumphus
Latin
Étymologie
- Archaïquement triumpus[1], ce mot est un emprunt ancien au grec ancien θρίαμβος, thríambos (« hymne à Dionysos »)[2]. Voir tripudium (« danse rituélique des prêtres saliens ») et διθύραμβος, dithúrambos (« dithyrambe »).
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | triumphus | triumphī |
| Vocatif | triumphe | triumphī |
| Accusatif | triumphum | triumphōs |
| Génitif | triumphī | triumphōrum |
| Datif | triumphō | triumphīs |
| Ablatif | triumphō | triumphīs |
triumphus \Prononciation ?\ masculin ; 2e déclinaison
- Chants, acclamations qui accompagnent le cortège d’un général victorieux, habillé comme Jupiter capitolin, monté sur un char.
sic triumphare appellatum, quod cum imperatore milites redeuntes clamitant per urbem in Capitolium eunti IO TRIUMPHE! id a θριαμβωι a Graeco Liberi cognomento potest dictum.
— (Varron, Ling. Lat. 6, 68)- La traduction en français de l’exemple manque. (Ajouter)
- Cortège célébrant une victoire.
- (Sens figuré) Triomphe, victoire.
- Exemple d’utilisation manquant. (Ajouter)
Synonymes
Dérivés
- triumphālis (« triomphal »)
- triumpho (« triompher »)
- triumphātŏr, triumphatrix (« triomphateur »)
- triumphatorius (« de triomphateur »)
- triumphātŏr, triumphatrix (« triomphateur »)
- triumphiger (« qui apporte le triomphe ; porté dans le triomphe »)
Dérivés dans d’autres langues
Voir aussi
- triumphus sur l’encyclopédie Wikipédia (en latin)
Références
- ↑ « triumphus », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
- ↑ « triumphus », dans Charlton T. Lewis et Charles Short, A Latin Dictionary, Clarendon Press, Oxford, 1879 → consulter cet ouvrage