tritures
 : triturés
Français
Forme de nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| triture | tritures | 
| \tʁi.tyʁ\ | |
tritures \tʁi.tyʁ\ féminin
- Pluriel de triture.
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe triturer | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| tu tritures | ||
| Subjonctif | Présent | |
| que tu tritures | ||
tritures \tʁi.tyʁ\
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe triturar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| que (tú) tritures | ||
tritures \tɾiˈtu.ɾes\
- Deuxième personne du singulier (tú) du présent du subjonctif de triturar.
Prononciation
- Madrid : \tɾiˈtu.ɾes\
- Séville : \tɾiˈtu.ɾeh\
- Mexico, Bogota : \t͡s(i)ˈtu.ɾes\
- Santiago du Chili, Caracas : \tɾiˈtu.ɾeh\
- Montevideo, Buenos Aires : \tɾiˈtu.ɾes\
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe triturar | ||
|---|---|---|
| Subjonctif | Présent | |
| que tu tritures | ||
tritures \tɾi.ˈtu.ɾɨʃ\ (Lisbonne) \tɾi.ˈtu.ɾis\ (São Paulo)
- Deuxième personne du singulier du présent du subjonctif de triturar.