trituras
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe triturer | ||
|---|---|---|
| Indicatif | ||
| Passé simple | ||
| tu trituras | ||
trituras \tʁi.ty.ʁa\
- Deuxième personne du singulier du passé simple du verbe triturer.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe triturar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| (tú) trituras | ||
trituras \tɾiˈtu.ɾas\
- Deuxième personne du singulier (tú) du présent de l’indicatif de triturar.
Prononciation
- Madrid : \tɾiˈtu.ɾas\
- Séville : \tɾiˈtu.ɾah\
- Mexico, Bogota : \t͡s(i)ˈtu.ɾas\
- Santiago du Chili, Caracas : \tɾiˈtu.ɾah\
- Montevideo, Buenos Aires : \tɾiˈtu.ɾas\
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe triturar | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| tu trituras | ||
trituras \tɾi.ˈtu.ɾɐʃ\ (Lisbonne) \tɾi.ˈtu.ɾəs\ (São Paulo)
- Deuxième personne du singulier du présent de l’indicatif de triturar.