trill
Anglais
Étymologie
- Du moyen anglais trillen.
Nom commun
| Singulier | Pluriel | 
|---|---|
| trill \tɹɪl\ | trills \tɹɪlz\ | 
trill
Verbe
| Temps | Forme | 
|---|---|
| Infinitif | to trille \tɹɪl\ | 
| Présent simple, 3e pers. sing. | trilles \tɹɪlz\ | 
| Prétérit | trilled \tɹɪld\ | 
| Participe passé | trilled \tɹɪld\ | 
| Participe présent | trilling \tɹɪl.ɪŋ\ | 
| voir conjugaison anglaise | |
trill intransitif
Prononciation
- Royaume-Uni (Sud de l'Angleterre) : écouter « trill [Prononciation ?] »
- Texas (États-Unis) : écouter « trill [Prononciation ?] »
Paronymes
Voir aussi
- trill (musique) sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
- trill (linguistique) sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
- trill (tous les sens) sur l’encyclopédie Wikipédia (en anglais)
- Trille sur l’encyclopédie Wikipédia