trik

Étymologie

De l'anglais trick, issu de la langue d'oïl trique (→ voir triche).

Nom commun

Cas Singulier Pluriel
Nominatif trik triky
Génitif triku tri
Datif triku trikům
Accusatif trik triky
Vocatif triku triky
Locatif triku tricích
Instrumental trikem triky

trik masculin inanimé

  1. Trucage, tromperie, truc.

Prononciation