tribula
Latin
Étymologie
Nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | tribulă | tribulae |
| Vocatif | tribulă | tribulae |
| Accusatif | tribulăm | tribulās |
| Génitif | tribulae | tribulārŭm |
| Datif | tribulae | tribulīs |
| Ablatif | tribulā | tribulīs |
tribula \Prononciation ?\ féminin , 1re déclinaison
Variantes
Synonymes
Dérivés
- tribulatus (« garni de pointes comme une herse »)
- tribulo (« herser »)
- tribulatio (« tribulation »)
Références
- « tribula », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 → consulter cet ouvrage
Portugais
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe tribular | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | |
| você/ele/ela tribula | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) tribula |
tribula \tɾi.ˈbu.lɐ\ (Lisbonne) \tɾi.ˈbu.lə\ (São Paulo)