trenkañ
: trenkan
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | trenkañ |
| Adoucissante | drenkañ |
| Spirante | zrenkañ |
trenkañ \ˈtrẽŋ.kã\ intransitif-transitif direct (voir la conjugaison), base verbale trenk- (pronominal : en em drenkañ)
Variantes orthographiques
Dérivés
- trenkadur
- trenkadurezh
- trenkailhezh
- trenkenn
- trenkennadus
- trenkennañ
- trenkennegezh
- trenkennek
- trenkennidigezh
- trenkennus
- trenkeri
- trenkoni
- trenkted
- trenkter
Forme d’adjectif
| Mutation | Forme |
|---|---|
| Non muté | trenkañ |
| Adoucissante | drenkañ |
trenkañ \ˈtrẽŋ.kã\
- Superlatif de trenk.