transitiu
Catalan
Étymologie
- Du latin transitivus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | transitiu [Prononciation ?] |
transitius [Prononciation ?] |
| Féminin | transitiva [Prononciation ?] |
transitives [Prononciation ?] |
transitiu [Prononciation ?] masculin
Dérivés
Apparentés étymologiques
Prononciation
- Barcelone (Espagne) : écouter « transitiu [Prononciation ?] »
Étymologie
- Du latin transitivus.
Adjectif
| Nombre | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Masculin | transitiu \tɾanziˈtiw\ |
transitius \tɾanziˈtiws\ |
| Féminin | transitiva \tɾanziˈti.βo̞\ |
transitivas \tɾanziˈti.βo̞s\ |
transitiu [tɾanziˈtiw] (graphie normalisée)
Dérivés
Apparentés étymologiques
Prononciation
- languedocien : [tɾanziˈtiw]
- provençal : [tʁãⁿziˈtjew]
- gascon, rouergat : [tɾanziˈtju]
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage