tragá
: traga
Espagnol
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe tragar | ||
|---|---|---|
| Impératif | Présent | |
| (vos) tragá | ||
tragá \tɾaˈɣa\
- Deuxième personne du singulier (vos) de l’impératif de tragar.
Prononciation
- Madrid : \tɾaˈɣa\
- Mexico, Bogota : \t͡s(a)ˈɡa\
- Santiago du Chili, Caracas : \tɾaˈɣa\
Étymologie
- Dérivé de traga (« accolade »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | tragá | tragayá | tragatá |
| 2e du sing. | tragal | tragayal | tragatal |
| 3e du sing. | tragar | tragayar | tragatar |
| 1re du plur. | tragat | tragayat | tragatat |
| 2e du plur. | tragac | tragayac | tragatac |
| 3e du plur. | tragad | tragayad | tragatad |
| 4e du plur. | tragav | tragayav | tragatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
Prononciation
- France : écouter « tragá [traˈga] »
Références
- « tragá », dans Kotapedia