trògue
Étymologie
- Du bas latin trucantus, mot issu des langues celtiques trúkantos [1].
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| trògue \ˈtɾɔ.ɣe\ |
trògues \ˈtɾɔ.ɣes\ |
trògue \ˈtɾɔ.ɣe\ masculin (graphie normalisée)
- (Gascon) (Ichtyologie) Goujon, petit poisson osseux d'eau douce, Gobio Gobio.
Variantes orthographiques
Variantes dialectales
- trogan (Languedocien)
Références
- Congrès permanent de la lenga occitana, 20 dictionnaires occitans en ligne, XIX - XX s → consulter cet ouvrage
- Patric Guilhemjoan, Elisa Harrer Diccionnari Occitan / Francés (Gasconha), 3 tòmes (A-D ISBN 978-2-86866-159-3, E-N ISBN 978-2-86866-160-9, O-Z ISBN 978-2-86866-161-6), Per Noste, 2020
- Gui Benoèt, Las bèstias, lexic, IEO edicions, 2008, ISBN 978-2-85910-454-2
- [1] Patric Guilhemjoan, Diccionari etimologic / Dictionnaire étymologique (gascon), 2 tomes (A-G ISBN 978-2-86866-174-6, H-Z ISBN 978-2-86866-175-3), Per Noste, 2022