tròba
Étymologie
- De trobar.
Nom commun
| Singulier | Pluriel |
|---|---|
| tròba \ˈtɾɔβo\ |
tròbas \ˈtɾɔβos\ |
tròba [ˈtɾɔβo] (graphie normalisée) féminin
- Trouvaille
- (Poésie) Composition poétique, en particulier dans le style des troubadours.
Prononciation
- France (Béarn) : écouter « tròba [Prononciation ?] »
Références
- (oc) Joan de Cantalausa, Diccionari General Occitan a partir dels parlars lengadocians, 2002, ISBN 2-912293-04-9, C.A.O.C. → consulter cet ouvrage