torchañ
: torchan
Étymologie
Verbe
| Mutation | Infinitif |
|---|---|
| Non muté | torchañ |
| Adoucissante | dorchañ |
| Spirante | zorchañ |
torchañ \ˈtɔr.ʃã\ transitif direct (voir la conjugaison), base verbale torch-
- Essuyer.
[...] en ur sellout ouzh ar paour kaezh den a droe kein din pa felle dezhañ torchañ e zaoulagad gant e gildorn.
— (Jarl Priel, Va zammig buhez, Éditions Al Liamm, 1954, page 66)- [...] (tout) en regardant le pauvre homme qui me tournait le dos quand il voulait essuyer ses yeux d’un revers de main.
- Torcher.
Variantes
- torchiñ
Dérivés
- torchad
- torchadur
- torchouer