titalá
Étymologie
- Dérivé de la préposition tit (« en bas de, à la base de, au pied de »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | titalá | titalayá | titalatá |
| 2e du sing. | titalal | titalayal | titalatal |
| 3e du sing. | titalar | titalayar | titalatar |
| 1re du plur. | titalat | titalayat | titalatat |
| 2e du plur. | titalac | titalayac | titalatac |
| 3e du plur. | titalad | titalayad | titalatad |
| 4e du plur. | titalav | titalayav | titalatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
titalá \titaˈla\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « titalá [titaˈla] »
Références
- « titalá », dans Kotapedia