tirbú
Étymologie
- Dérivé de tirbaf (« profane »).
 
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | tirbú | tirbuyú | tirbutú | 
| 2e du sing. | tirbul | tirbuyul | tirbutul | 
| 3e du sing. | tirbur | tirbuyur | tirbutur | 
| 1re du plur. | tirbut | tirbuyut | tirbutut | 
| 2e du plur. | tirbuc | tirbuyuc | tirbutuc | 
| 3e du plur. | tirbud | tirbuyud | tirbutud | 
| 4e du plur. | tirbuv | tirbuyuv | tirbutuv | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « tirbú [tirˈbu] »
 
Références
- « tirbú », dans Kotapedia