tinco

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

tinco- Singulier Duel Pluriel partitif Pluriel
Nominatif tincotincottincolitincor
Génitif tincotincototincoliontincoron
Possessif tincovatincotwatincolivatincoiva
Locatif tincossëtincotsëtincolissentincossen
Ablatif tincollotincoltotincolillo
ou tincolillon
tincollon
ou tincollor
Allatif tinconnatincontatincolinartinconnar
Datif tincontinconttincolintincoin
Instrumental tinconentincontentincolinentincoinen
(Accusatif) tincótincottincolítincoí
(Respectif) tincostincotestincolistincois

tinco \Prononciation ?\ nominatif singulier

  1. (Métallurgie) Métal.
  2. (Linguistique) Nom du tengwa no 1, tincotéma de grade 1. Ce tengwa a le son « t », il est composé d’un telco suspendu et d’un lúva ouvert à droite.


Espagnol

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe tincar
Indicatif Présent (yo) tinco
(tú) tinco
(vos) tinco
(él/ella/ello/usted) tinco
(nosotros-as) tinco
(vosotros-as) tinco
(os) tinco
(ellos-as/ustedes) tinco
Imparfait (yo) tinco
(tú) tinco
(vos) tinco
(él/ella/ello/usted) tinco
(nosotros-as) tinco
(vosotros-as) tinco
(os) tinco
(ellos-as/ustedes) tinco
Passé simple (yo) tinco
(tú) tinco
(vos) tinco
(él/ella/ello/usted) tinco
(nosotros-as) tinco
(vosotros-as) tinco
(os) tinco
(ellos-as/ustedes) tinco
Futur simple (yo) tinco
(tú) tinco
(vos) tinco
(él/ella/ello/usted) tinco
(nosotros-as) tinco
(vosotros-as) tinco
(os) tinco
(ellos-as/ustedes) tinco

tinco \ˈtiŋ.ko\

  1. Première personne du singulier du présent de l’indicatif de tincar.

Prononciation