tilte
: tilté
Français
Forme de verbe
| Voir la conjugaison du verbe tilter | ||
|---|---|---|
| Indicatif | Présent | je tilte |
| il/elle/on tilte | ||
| Subjonctif | Présent | que je tilte |
| qu’il/elle/on tilte | ||
| Impératif | Présent | (2e personne du singulier) tilte |
tilte \tilt\
- Première personne du singulier de l’indicatif présent du verbe tilter.
- Troisième personne du singulier de l’indicatif présent du verbe tilter.
- Première personne du singulier du subjonctif présent du verbe tilter.
- Troisième personne du singulier du subjonctif présent du verbe tilter.
- Deuxième personne du singulier de l’impératif du verbe tilter.
Anagrammes
→ Modifier la liste d’anagrammes
Forme de nom commun
| Cas | Singulier | Pluriel |
|---|---|---|
| Nominatif | tiltas | tiltai |
| Génitif | tilto | tiltų |
| Datif | tiltui | tiltams |
| Accusatif | tiltą | tiltus |
| Instrumental | tiltu | tiltais |
| Locatif | tilte | tiltuose |
| Vocatif | tilte | tiltai |
tilte masculin