ticumá
Étymologie
- Dérivé de la préposition tic (« en haut de, au sommet de »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur |
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | ticumá | ticumayá | ticumatá |
| 2e du sing. | ticumal | ticumayal | ticumatal |
| 3e du sing. | ticumar | ticumayar | ticumatar |
| 1re du plur. | ticumat | ticumayat | ticumatat |
| 2e du plur. | ticumac | ticumayac | ticumatac |
| 3e du plur. | ticumad | ticumayad | ticumatad |
| 4e du plur. | ticumav | ticumayav | ticumatav |
| voir Conjugaison en kotava | |||
ticumá \tiʃuˈma\ intransitif
Prononciation
- France : écouter « ticumá [tiʃuˈma] »
Références
- « ticumá », dans Kotapedia