teyá
Étymologie
- Dérivé de tey (« feu »).
Verbe
| Personne | Présent | Passé | Futur | 
|---|---|---|---|
| 1re du sing. | teyá | teyayá | teyatá | 
| 2e du sing. | teyal | teyayal | teyatal | 
| 3e du sing. | teyar | teyayar | teyatar | 
| 1re du plur. | teyat | teyayat | teyatat | 
| 2e du plur. | teyac | teyayac | teyatac | 
| 3e du plur. | teyad | teyayad | teyatad | 
| 4e du plur. | teyav | teyayav | teyatav | 
| voir Conjugaison en kotava | |||
teyá \tɛˈja\ ou \teˈja\ transitif
Dérivés
Prononciation
- France : écouter « teyá [tɛˈja] »
Références
- « teyá », dans Kotapedia