teuin

Forme de verbe

Mutation Forme
Non muté deuin
Adoucissante zeuin
Mixte teuin

teuin \ˈtøːĩn\

  1. Forme mutée de deuin par durcissement (d > t).
    • Ur wezh ma vo aet e-barzh ar jardin-se, ne cʼhallo ket dont er-maez, hag e teuin a-benn anezhañ.  (Fañch an Uhel, Kontadennoù ar Bobl /1, Éditions Al Liamm, 1984, page 117)
      Une fois quʼil sera entré dans ce jardin(-là), il ne pourra pas sortir, et je viendrai a bout de lui.