tennomp
Forme de verbe
| Mutation | Forme | 
|---|---|
| Non muté | tennomp | 
| Adoucissante | dennomp | 
| Spirante | zennomp | 
tennomp \ˈtɛ.nːɔ̃m(p)\
- Première personne du pluriel du présent de l’indicatif du verbe tennañ/tenniñ.
 - Première personne du pluriel de l’impératif du verbe tennañ/tenniñ.
Pa ’z eo gwir o deus cʼhoant an holl da vont, tennomp plouz-berr, hag an hini en devezo ar blouzenn verrañ pe hirañ, hervez ma vezimp en em glevet a-raok, hennezh a yelo en hent.
— (Lan Inizan, Emgann Kergidu 2, Éditions Al Liamm, 1977, page 84)- Puisque tous veulent y aller, tirons à la courte paille, et celui qui aura la paille la plus courte ou la plus longue, selon ce que nous aurons convenu, celui-là prendra la route.